Por idade e esas cousas fun dos que tiven o privilexio de ver a ascensión e posterior baixada aos infernos do recentemente desaparecido Michael Jackson. A verdade é que nunca foi santo da miña devoción no aspecto musical, aínda que creo que é evidente que aportou moito á música, e no aspecto non musical da súa traxectoria vital: que dicir!! Como os medios de comunicación non deixan de falar del e, a pesares de que me gustaría moito máis escribir sobre o regreso á caverna hondureño, hoxe en Xornal Aberto: Michael Jackson.

Da morte de Michael Jackson, polo momento, hai pouco que dicir. Bueno, en concreto si que hai polo menos dúas cousas que dicir: unha, que a súa morte foi tan rara como o resto da súa vida e, outra, que como no resto da súa vida os familiares deben estar a frotarse as mans porque seguro que nestes días vende máis discos que nos últimos dez anos.

Canto a súa vida...que podemos dicir que non se dixera xa estes días? Como moito que, aínda que mudou de cor co paso dos anos, foi un dos primeiros negros que se converteu nun icono global e que ademais, supoño que moi ao seu pesar, o éxito chegoulle cando era negro e comezou a apagarse a súa estrela, pouco a pouco, a medida que ía mudando a blanco. Xa sei que non é moi orixinal pero e que, o demais, xa está todo dito durante os últimos días.

Unha vez cumprido o trámite de falar de Michael Jackson e, a espera de que termine a segunda parte da superreportaxe de Xornal Aberto sobre o AVE Galego, estes días paréceme que vai tocar falar das cousas que están pasando en Honduras e que, en moitos casos, están a chegar a nós de xeito bastante distorsionado...Falaremos estes días.