Publicado por : Adycto 24 de marzo de 2010

Hoxe chegoume ao buzón do mail un correo con un video que creo que todos debemos ver e logo discutir. É un tema que foi portada en moitos medios (a maior parte deles da caverna mediática madrileña, que diría Laporta) hai algúns meses pero que a min pasárame inadvertido. Seguro que moitos xa o víchedes pero senón é así este é un bo momento para facelo. Gustaríame tamén que despois de velo deixárades comentarios co que pensades sobre o mesmo para, deste xeito, establecer un debate aberto. De feito, a miña opinión tamén vai a ser emitida a través dos comentarios e non neste post. Xa me contades.
PD: Gracias aos dos amigos que me enviaron o video ao mail porque sen eles este debate non se produciría.

11 Respostas ata o de agora.

  1. Thomas Pullings dí:

    Ben, pois respondendo á chamada de adycto, vou dar o meu parecer sobre o tema: O xuíz do vídeo non é o único ó que lle teño escoitado dicir o mesmo. En outra ocasión foi o Xuíz Vazquez Taín (famoso pola súa batalla contra o narcotráfico na ría de arousa como Xuiz de instrucción de Vilagarcía) o que precisamente nun curso sobre violencia contra a muller para avogados, necesario para inscribirse no turno de oficio específico para violencia contra a muller, veu a dicir o mesmo, se cabe con maior vehemencia.

    O sistema xudicial español é positivista, é dicir, baséase nos textos legais. O xuíz ten pouca marxe á hora de aplicar a lei, as cuestións meramente legais non están sometidas o seu arbitrio. Iso leva a situacións coma as que se expoñen no video. O xuiz non está de acordo coa lei que aplica, pero non ten outra que aplicala.

    Con isto cara ónde vou? pois a que cada vez máis membros da xudicatura, que son os que día a día se enfrentan ó problema, están abraiados coa arbitrariedade e a discriminación que supón unha lei de violencia CONTRA A MULLER. e recalco isto porque xa non existe a figura da violencia de xénero, senón específicamente contra a muller.

    Caso real: parella con problemas matrimoniais. él minusválido, con problemas de estabilidade, 67 anos. Ela muller sana de 45. Un día pola noite o home quere marchar de casa cunha bolsa coas súas pertenzas. A muller intenta arrebatarlle a bolsa e ó facelo dalle un sopapo que lle arrinca as gafas da cara ó home, lle provoca unha pequena hemorraxia e lle fai perder o seu precario equilibrio, batendo contra a parede. O home vai ó hospital e á mañá seguinte denuncia os feitos. Tipifícanse como unha falta de lesións. Ese mesmo día pola tarde a muller, aconsellada pola súa avogada, denuncia ó seu home por acoso moral, por facerlle ó parecer repetidas chamadas ó seu móbil. O caso é tramitado por violencia de xénero. Esa mesma noite, domingo para máis señas, o home é detido, pasa a noite no calabozo e ó día seguinte se lle fai un xuízo rápido. Sae cunha orde de alonxamento. Mentres tanto,a agresión da que foi víctima segue os trámites habituais e un ano máis tarde nin sequera foi sinalada data para o xuizo. Nin que decir ten que a muller non foi detida, foi simplemente a declarar ó xuzgado, nin tampouco se lle impuxo orde de alonxamento ningunha

    ¿É esa a xustiza que queremos? A lei de violencia contra a muller está a ser utilizada para obter beneficios nos procesos de separación, custodia dos fillos, e con esa custodia a atribución do domicilio familiar á esposa. As medidas son discriminatorias pola súa base, e responden a condicionamentos políticos.

    Todo isto que veño de dicir poderá interpretarse como os desvaríos dun retrógrado machista, así que vou recalcar que a violencia contra a muller me parece unha lacra deplorable, e que ten que ser combatida con toda a forza posible. Pero iso non nos debe facer perder o rumbo e criminalizar a tódolos homes polo mero feito de selo. E iso é o que está a pasar. Ante a dúbida, ter ou non ter pene pasa a ser a clave da cuestión. E na miña opinión iso non pode ser. Como pouco, a fiscalía tería que proceder de oficio contra as mulleres que resulten ter interposto unha denuncia falsa. E como pouco, as medidas de interdicción da violencia contra a muller deberían pasar a denominarse violencia de xénero, e seren aplicadas sen distinción por razón de sexo.

    Claro que tambén deberiamos ter un poder lexislativo que escoite ós profesionais da xudicatura, e que non se dedique a lexislar a golpe de titular de periódico. E iso coido que é o máis dificil da cuestión.

    Perdón por extenderme en exceso.

    Un saúdo.

  2. Adycto dí:

    Foi francamente gratificante a apertura deste debate. A postura expresada polo señor Pullings, ao igual que a comentada polo xuíz Serrano, obedece a un coñecemento profundo do noso sistema xudicial. A miña primeira opinión sobre este tema é evidente, habería que escoitar moito máis aos profesionais do dereito á hora de lexislar e tamén á hora de aplicar as leis. E creo que, vistos os casos mostrados, a actual aplicación que se fai da lei ten moitas lagunas ou polo menos moitos erros de aplicación que debería subsanarse.

    Agora ben, sei que os meus coñecementos son moi limitados neste campo pero considero que, en termos xerais, esta lei obedece a un momento histórico moi determinado e a un intento de rematar cun problema de moito calado. Ao mellor non é o xeito e está a traer moitos inconvintes e, ao mellor, hai que rectificar pero creo que permanecer impasibles ante o feito non era asolución.

    En resumo que me enrrollo, que pode ser que teña erros (e GRAVÍSIMOS) pero que empezar a caminar e o xeito de aprender a corrrer (aínda que caigamos polo medio).

  3. Thomas Pullings dí:

    Evidentemente coido que se deron pasos moi importantes nesta materia, e entendo o que di adycto de que responde a un momento e unha necesidade concreta. Sen embargo, abre un curioso precedente, xa que o tribunal constitucional tivo que facer verdadeiras cabriolas para sentar doctrina sobre a discriminación no trato por razón de sexo que leva implícita a lexislación de defensa da muller. E coido que foi unha interpretación forzada polas circunstancias, e que non se sostén por sí, e por tanto está condenada a rectificarse. O certo e que o TC expresa o seu parecer de que a protección do membro débil da relación, neste caso a muller, constitúe un interés superior e que dito interés permite conculcar con certas prevencións o principio de non discriminación. Ben, isto ten un erro de base, que é definir á muller como o membro máis debil da relación. Non sempre é así, e un simple cambio de nomenclatura (violencia de xénero) implicaría que as medidas estarían orientadas a calquer membro dunha parella que fose víctima da violencia, física ou psíquica, independentemente do seu sexo. Non creo que haia ninguén que poida estar en contra desta ampliación dos suxeitos beneficiados pola protección da lei.

    Pero o certo é que consideracións alonxadas da realidade e máis dirixidas a "vender" medidas concretas, independentemente da súa eficacia, aconsellaron matizar e restrinxir os suxeitos pasivos da lei ó sexo feminino. Metendo nun lío morrocotudo ós encargados de aplicar a lei.

    Porque se empezamos así, teremos que xustificar que a lei de partidos responde a unha necesidade moi concreta que aconsellou nese caso conculcar o dereito fundamental de reunión, asociación, pensamento..., ou que o peche de "Egin" e a consecuente conculcación da liberdade de prensa neste país tamén responde a unha necesidade concreta e por tanto ben restrinxida está.

    Os dereitos fundamentais son inviolables, e intocables, ou deberan selo. Para circunstancias excepcionais están os estados de alarma, excepción, sitio... no que o seu exercicio se ve coartado por unha circunstancia puntual. Pero na vida cotiá, e no devenir lexislativo, abrir esas portas á conculcación puntual de dereitos fundamentais paréceme xogar con lume.

    En todo caso hai que ter en conta o que di o xuíz, e non é outra cousa que a aplicación desta lei está a provocar perxuicios de imposible reparación máis aló dunha situación transitoria. Homes traballando e vivindo en caravanas para pagar pensións mentras teñen que acudir semanalmente a un centro de rehabilitación e formación, sen contacto cos fillos, porque un mal día insultaron á sua parella é algo que en teoría non está mal e é incluso aceptable de cara a unha "educación radical" da sociedade. O que non é aceptable é que unha muller poida ir moito máis aló na súa violencia psíquica e física sen que a consecuencia sexa a mesma. iso é o grave. Porque definir á muller como a parte débil da relación por defecto é algo que ás mulleres lles debería rechinar un pouco.

    E desde logo un caso destes que menciona o xuíz no que o home acaba suicidándose paréceme un perxuicio pouco asumible. porque ése home é unha víctima da violencia de xénero, pero ademáis unha víctima da violencia INSTITUCIONAL de xénero.

    Iso por non falar de que hai outros campos lexislativos que requiren algo de atención, como a vergoña que sinte un cada vez que lee as estadísticas de accidentes laborales mortales en españa. E ahí non se creou ningún observatorio para a siniestralidade laboral, nin delegación comarcais con traballadores sociais e asesores xurídicos, nin o tema foi levado á presidencia española da UE, nin hai un teléfono de información e asistencia ás víctimas... a cousa dá que pensar.

    Un saúdo.

  4. Adycto dí:

    AMÉN señor Pullings, no teño nada máis que obxectar....esperemos que alguén lle poña freo ou trate de dbatir con vostede neste asunto (ou darlle a razón) porque a min acabáronseme as miñas. As súas explicacións, ademais de razoables, están moi ben expostas. O dito, amén.

  5. Odesempre dí:

    eu non digo que non tiñades razón no de que a Lei non é toda o perfecta que debería pero temos que pensar tamén que está traendo beneficios (menos mortes de mulleres e máis control sobre os maltratadores) e iso é algo a ter en conta.

    PD: Con isto no contraresto os argumentos de Thomas pero creo que poño o conseguinte punto discordante.

  6. Anónimo dí:

    o que eu non creo que sexa constitucional inda que asi o dixese o TC, que si unha muller dalle unha labazada a un home sexa unha falta de lesions de 200 euros e se un home dalle unha sua muller sexan 2 anos de cadea, non mo creo
    o problema de aido e a señora de vega e que non queren a igualdade, queren a destruccion do home
    penso , case estou seguro, que en españa no 2009, morreron igual numero de fillos a mans dos seus pais, ou pais a mans de fillos que de mulleres, somente 45, en toda españa , nun ano, iso e delincuencia , non violencia de xenero.

  7. Adycto dí:

    perdoa estimado anónimo pero no creo que pensaras moito o que dis. Q en España morreran 60, que non 45 mulleres, a mans das súas parellas non é para nada delincuencia senón violencia de xénero, entre outras cousas porque, ademais das 60 mortes vividas en 2009 son moitas miles as agrasións que non rematan en morte pero si en graves danos físicos e psicolóxico. Podo discutir sobre as melloras que se lle podan facer á lei pero o que non estou disposto é a asumir que a violencia contra a muller que se da en España é un caso de delincuencia mais. Mira os datos que son abrumadores, e por certo, das mulleres que morren a mans das súas parellas cada ano en España iço 72% son asesinadas por españois (se é que ise vai a ser o seguinte argumento)

  8. Anónimo dí:

    inda que foran 60, este fin de semana asasinaron a 3, desas 3, un estaba baixo tratamento psiquiatrico, tamen o consideraron violencia de xenero.
    os fillos quixeron que os enterraran xuntos. por que non morren profesores de universidade as mans dos seus homes?, estas mortes estan vinculadas a antecedentes penais, transtornos psquiatricos, non creo que exista tal necesidade de perxudicar a todolos homes, como di o xuiz, por culpa de esta calaña.
    e si o 72% son españois o 28% inmigrantes, en españa 0 15 % da poboación é inmigrante, bastante elevado este 28%, non crees?

  9. Adycto dí:

    Creo que simplemente non compartimos opinións, nada mais, pero me parece que falar así dun tema como este non é o máis apropiado. Xa che dixen que é evidente que a Lei non funciona como debera pero cal é a túa proposta, non tratar o problema como un fenómeno especial e só como un xeito de delincuencia máis?...creo que isa non é a solución.

  10. Anónimo dí:

    moi bos días, quero deixar un enlace onde saen unhas declaracións deste xuiz.

    http://www.elmundo.es/elmundo/2010/04/01/andalucia/1270114921.html


    isto si que é unha lacra, isto si que son mortes por violencia de xénero.
    e o drama que están a vivir millóns de homes que non poden ver os seus fillos.
    a ver que vos parece isto.

  11. emigrante dí:

    Está claro que la ley no se hizo porque hayan muerto 60, 45 o las que sean. Evidentemente son "pocas" comparadas con otras causas de muerte. Por ejemplo, muertes en piscinas en verano.
    El gran investimiento realizado por el Estado en este tema ha sido por los cientos de miles de mujeres maltratadas que no denunciaban y las pocas que denunciaban tenían unas condiciones post-denuncia lamentables; por emjemplo, se tenían que volver a casa con su agresor.
    El problema está en que se hizo una ley, no contra la violencia doméstica, perdón de género (a mi entender la anterior denominación encuadraba mejor el delito, ya que el/la agresor/a lo hacía contra su pareja/ex-pareja no por ser de un género u otro, si no precisamente por ser pareja/ex-pareja); sino contra los hombres que maltrataban a mujeres aunque estas no tengan/tuvieran ninguna relación con él. Es decir, una pelea en un bar hombre-mujer el mismo hecho será imputado de distinta manera a uno que a otro. La mujer sólotiene que decir que era su pareja de la noche para que a él le sea imputado violencia de género.
    Es una ley viciada desde el momento en que cuando no habiendo testigos desaparece la presunción de inocencia de una de las partes. El testimonio de la parte contraria basta para condenar. Eso es muy grave, se supone que todos los hombres acusados de malos tratos son culpables hasta que demuestren su inocencia, cosa imposible si no hay testigos. Entonces todos los hombres acusados de malos tratos serán condenados.
    Indefensión jurídica.
    Esto es la parte de la ley que no me gusta.
    Como para mí las críticas no valen nada si no son constructivas mi propuesta es ampliar la ley para realmente violencia de género, independientemente de quién cometa el hecho. Estoy de acuerdo con el juez en que la mujer no es la parte débil de la relación. La parte débil es aquella que depende moral-psicológica-ecomicamente de la otra parte. Y es en ese ámbito donde tiene que actuar la protección judicial.
    Kisses.

Conversando

Con tecnoloxía de Blogger.

Arquivo Xornal Aberto

Busca no Blog

- Copyright © Xornal Aberto -Metrominimalist- Powered by Blogger - Designed by Johanes Djogan -