Para os máis novos, as correntes ideolóxicas do Partido Popular en Galiza, coñecidas popularmente como "boinas" e "birretes", seguramente serán un misterio pero, hai tan só uns anos, estas mesmas correntes ideolóxicas estiveron a punto de fragmentar o voto da dereita neste noso país. No bando das "boinas", tres persoeiros destacaban por riba de todos: o sempiterno delfín do Fraguismo, Xosé Cuiña; Cacharro Pardo (aínda me lembro de sair por Lugo e pedir un Cacharro Cola para que o camareir@ te servise un ron cacique con coca cola) e o máis grande de todos, polo menos para quen escribe, Xosé Luis Baltar. Pois ben, resulta que o señor Baltar, o home que levaba 22 anos á fronte da primeira empresa en canto a empregados da provincia de Ourense, ou sexa a Deputación Provincial, acaba de presentar esta tarde a súa dimisión no cargo.

Marcha deixando colocado ao seu fillo, coñecido popularmente como Baltarín, como presidente do Partido Popular na provincia de Ourense pero, en resumo, marcha. Dende mañán mesmo seguro que atoparemos artigos, opinións, información e perfís deste cacique ourensán, nas páxinas dos principais xornais galegos pero, polo momento, o que podemos decir é que, coa marcha de Baltar, vaise da política o último grande dese clan da "boina" do que falábamos anteriormente.

Haberá tempo para analizar a súa marcha en detalle e para facer un perfil completo deste home que converteu a carretaxe de votos nun fenómeno de masas e que foi o máis grande exemplo posible de caciquismo democrático, convertido á Deputación de Ourense nunha especie de oficina de emprego do Partido Popular e os seus amigos.

Alcalde entre 1979 e 1995 do pequeno municipio de Nogueira de Ramuín, fíxose coa Deputación Ourensán en 1990, foi senador dende 1993 a 2000 e presidiu o PP de Ourense ata que lle sucedeu o seu fillo, José Manuel Baltar "Baltarín". Marchou sen perder a Deputación de Ourense en todos estes anos e deixou frases, fotos, actitudes, e excentricidades como para facer unha película desas de Jim Carrey.....